گفت و گوي ما اول و آخر ندارد!
برايت،
شعري با کلمه هاي مهربان مي سرايم!
در کنار هستي ناتمامت،
غير ممکن،ممکن،
و در آغوش گشوده عطوفتت،
اشکهايم براحتي مي چکند!
در هواي خوش بويت،
پرنده نسيم در راه،
خيالم،سر به راه،
بوي حرفهاي شکفته مي آيد!
با تو تمامي آوازهاي جهان را خلاصه،
حيرتم را جستجو مي کنم!
و رهاي رهاي رها!
از آنچه به يادم نمي آيد،
دلگير نمي شوم!
اي همواره همراه من!
خوابم يا بيدار؟
نميدانم!
******************************
دوست عزيز سلام.ممنون که به وبلاگ من سر زدين.باشه من موافقم.شما رو لينک مي کنم.شما هم يادتون نره.
راستي آپم
باز به من يه سري بزنين
ممنون
