خروش آن سهمگین وکشنده. وآرامش آن سکوت مطلق لحظات .اما موجهای ملایم آن سخن از عشق و محبت ،سرشار از صداقت وزیستن. بر کشتی زندگی برموجهای ملایم دریا اشعاری از بهترین زیستن است .که آرام آرم با وزش ملایم نسیم در ساحلی زیبا مملو از عشق وخواستن هدایت کرده .راه بهتر زیستن را به ما هدیه می کند .اما امان از خروش در هم وبرهم امواج تند دریا که انسانی را به نیستی می رساند .شخصیت او را متزلزل کرده واز او همچون کشتی شکسته در وسط دریا با موجهای عظیم رها کرده تا حد نابودی.
اما برای رها شدن در ژرفای دریا بایستی سکان کشتی رو رها نکرد و مدام برای مطمئن شدن سلامتی کشتی به آن رسیدگی کرد.حتی اگه به سالم بودن کشتی هم مطمئن باشیم آیا امواج سهمگین دریا آن صلابت وهمراهی رو بر ما میبخشه تا رسیدن به ساحل زندگی؟
