دوران بقا چو باد صحرا بگذشت
تلخی وخوشی و زشتی وزیبا بگذشت
پنداشت ستمگر که جفا بر ما کرد
در گردن او بماند وبر ما بگذشت
هدف زندگی انسان در عالم دنیا همین جنبه آزادی آنها در انتخاب راهشان است تا از این طریق به کمالات نهائی برسند. قدم نهادن در مسیر رضایت پروردگار آنهم با اراده واختیار ،تحرک درونی ورشد تعالی در درون انسان ایجاد میکند به گونه ای که آدمی به تکاپو می افتد تا گامهای بیشتری را در این طریق بردارد.
می گویند مردم بیشتر از نگرانی میمیرند تا از فرط کار زیاد ومن فکر میکنم دلیلش این است که مردم بیشتر مشغول نگرانی اند تا کار.))اگر واقعآمتکی به ایمان باشیم،احساس آرامش ونشاط خواهیم کرد،درست مانند همانچتر بازی که می گفت:((اولین باری که با چتر از هواپیما بیرون پریدم،همه چیز در وجودم به هم ریخت. فکر میکردم دارم به طرف مرگ می روم وتنها چیزی که در اختیار دارم ،بندی کوچک وتکه ای پارچه ی ابریشمی است . باید اعتراف کنم خیلی ترسیده بودم،اما هنگامیکه این بند را کشیدم ودریافتم آن تکه پارچه ابریشمی مرا در هوا نگه داشته است ،شادی عمیقی وجودم را در بر گرفت . احساس میکردم از هیچ چیز نمی ترسم. وجودم از تمام ترس ها رها شده ونشاط وصف ناشدنی جای آن را گرفته بود .احساس با شکوهی بود ،واقعآ دلم نمی خواست به زمین برسم .تجربه فوق العاده ای بود.))
