سگال

آمدم خسته از خارهایی که بر دلم می نشیند روگردان همیشه از بی هویتی آنان که به کنایه سخن می گویند...

اما چاره ای نیست فکر کردم حالا که نسیمی هم می تواند آرامم کند, چرا به حرف های شما دلخوش نباشم. و به قشنگی های زندگی . 

 چقدر خوب است که مردم گذشته دارند و ما به آینده دل بسته ایم ! باشد تا روزی بیش از اینها بدانیم و بیش از اینها بنویسیم

و چیزهایی بخوانیم و بنویسیم که پس از خواندن آنها این احساس در ما بیدار شود که انسان تر شده ایم.