ای خوب ؛ ای بهترین جاده ای که میروی
پر از خاطرات خوب و بهترین
با تو همراه شدم تا اینکه مثل تو شاعر شدم
گفتی ، گفتم ؛ شنیدی ، شنیدم؛ پا بپای تو ره گشودم
حال که در اوج رویایم ، تنهاترینم
تو هستی با تمام وجود قصه و شعر آوازم
زمزمه ام دائم از توست ، تو که شاعر هستی هائی
تو که امید بودن را در وجوم خلق میکنی
باز هم بمان واز بودن بگو
بگو هست خدائی که چون خود عاشق بنده نوازیست
همون خدائی که دامنه پر از مهرورزیست
ای خوب؛ ای بهترین جاده ای که میروی
پر از خاطرات خوب و بهترین